اولین عروسی آنلاین در سال 1876 برگزار شد

عشق حتی در عجیب‌ترین شرایط نیز تاب می‌آورد

با فراگیری ویروس کرونا، زندگی به مرور بیشتر و بیشتر آنلاین شده است. مدرسه، کنفرانس‌ها، رویدادهای مدنی، دادگاه‌ها و حتی عروسی‌ها. به استناد مجله‌ی Wired، بیش از 450،000 زوج بین مارس و مه سال 2020، در اوج فراگیری ویروس کرونا، ازدواج کردند. در این ایام، یک صنعت کامل حول عروسی‌هایی که با استفاده از اپلیکیشن Zoom برگزار می‌شوند، با خدماتی مانند Wedfuly که رویدادهایی حرفه‌ای را با عکاسان مجازی، دی جی و ... برای اداره کردن 1000 مهمان ارائه می‌دهد، شکل گرفته است.

بیشتر مردم تصور می‌کنند که عروسی‌های آنلاین اتفاق جدیدی است. اما اینطور نیست. اولین عروسی آنلاین تقریباً 150 سال پیش، یعنی در سال 1876 اتفاق افتاد.

همانطور که تام استندیج در کتاب خود به نام اینترنت ویکتوریا (مربوط به زمان سلطنت ملکه ویکتوریا)، توضیح می‌دهد، تلگراف فناوری داغ و جدید آن زمان بود. تلگراف، از لحاظ انقلابی بودن و تغییر جهان در حد مقایسه با اینترنت امروزی است. تلگراف به مردم اجازه می‌دهد تا از طریق شبکه های الکترونیکی در فواصل طولانی با سرعت بالایی ارتباط برقرار کنند. پیام‌هایی که ارسال آنها قبلاً یک سال طول می‌کشید، ناگهان در عرض چند دقیقه به مقصد می‌رسند. حتی اصطلاح "آنلاین" از صنعت تلگراف نشأت گرفته شده است و قسمت "خط" به یک خط تلگراف فیزیکی اشاره دارد.

 

همانطور که استندیج می‌نویسد، مردم تقریباً برای همه‌ی کارهای خود اعم از انجام امور تجاری، ارسال خبر، انتقال پول و ارتکاب جرم از تلگراف استفاده می‌کردند. اما کسی از این فناوری جدید و بی‌نظیر برای برگزاری عروسی از راه دور استفاده نکرده بود. یکی از اولین زوج‌های ثبت شده در تاریخ در انجام این کار، ویلیام استوری و کلارا چوت بودند که در سال 1876 بوسیله‌ی یک تلگراف ازدواج کردند. داستان ازدواج آنها در کتاب استندیج و همچنین در نسخه 1891 مجله تلگراف Western Electrician بازگو شده است.

 

در آن زمان، استوری به عنوان اپراتور تلگراف در کمپ گرانت در آریزونا خدمت می‌کرد. وی برای مسافرت به سن‌دیگو درخواست مرخصی نظامی کرد تا با نامزد خود، کلارا چوت، که با خانواده‌اش در آنجا زندگی می‌کرد، ازدواج کند. درخواست او رد شد و همچنین هیچ کشیشی برای انجام مراسم در کمپ گرانت یا در فاصله 100 مایلی از مقر ارتش موجود نبود. استوری که با احتمال لغو عروسی خود روبرو شد، ایده‌ای به ذهنش رسید. او به عنوان یک اپراتور تلگراف می‌دانست که قراردادهایی که از طریق خطوط تلگرافی اجرا می‌شوند لازم‌الاجرا هستند. وی گفت: "چرا ما نتوانیم از طریق تلگراف ازدواج کنیم؟"

 

استوری نقشه‌ای را برای آوردن چوت به کمپ گرانت ترسیم کرد و سپس به کشیشی در سن‌دیگو که از راه دور مراسم را انجام می‌داد، تلگراف زد. استوری از چوت دعوت کرد تا به کمپ گرانت سفر کند و او شخصاً با سفر 650 مایلی قطار به استوری ملحق شد. طرح این زوج مورد توجه ستوان فلیپ رید، مسئول خطوط تلگراف دولتی بین سن‌دیگو و کمپ گرانت قرار گرفت. او ظاهراً ایده‌ی عروسی از راه دور را دوست داشت و به همه‌ی اپراتورهای خط، فرمان دستوری صادر کرد:

بدینوسیله به شما اطلاع داده می‌شود که سیم‌های تلگراف این بخش پس از ساعت 8 شب 24 آوریل به منظور انجام مراسم ازدواج از طریق تلگراف بین سن دیگو و کمپ گرانت مورد استفاده قرار خواهد گرفت و از شما و دوستانتان به طور ویژه دعوت می‌شود که در این مناسبت حضور داشته باشید تا در صورت لزوم همکاری کنید و ببینند که نظم به خوبی برقرار است یا خیر.

ساعت 8:30 بیست و چهارم، استوری و چوت با هم مقابل کلید تلگراف در کمپ گرانت ایستادند. با فاصله‌ی بیش از 600 مایلی، در سن دیگو جناب کشیش جاناتان مان از کلیسای اسقفی متدیست در کنار پدر چوت و دیگر مهمانان ایستاد. پدر چوت مخابره کرد: "سلام به دوستان ما در کمپ گرانت. ما آماده هستیم تا مراسم را به پیش ببریم"، و پاسخ برگشت، "ما آماده هستیم".

 

کمپ قدیمی گرانت، آریزونا

مان رسوم کامل ازدواج را خواند، در حالی که توسط یک اپراتور خبره در سن دیگو کلمه به کلمه مخابره می‌شد و توسط یک اپراتور دیگر در کمپ گرانت با صدای بلند خوانده می‌شد. تلگرافچی‌ها در آن زمان با توجه به نوشته‌های استندیج می‌توانستند حداکثر 40 کلمه در دقیقه مخابره کنند، بنابراین جناب کشیش احتیاج داشت که آرام صحبت کند، اما بجز این مورد، مراسم تقریباً بی‌درنگ برگزار می‌شد. وقتی که زمان آن بود که بگویند "بله" ، استوری و چوت هر دو کلید تلگراف را زدند و سپس با گفتن نام خود در واقع پیام خود را امضا کردند.

جناب کشیش مخابره کرد: "لطفا به نشانه‌ی صداقت، دستان یکدیگر را بگیرید" و زن و شوهر پاسخ فرستادند "انجام شد". مان مراسم را تمام کرد و استوری و چوت رسماً ازدواج کردند. به اپراتورهای ایستگاه‌های سرتاسر خط، که برای همکاری و دیدن این اتفاق منحصر به فرد هماهنگ شده بودند، تبریکات فراوانی گفته شد. گروه موسیقی‌ای در سن دیگو اجرا می‌کردند، و اپراتور در آن ایستگاه به کمپ گرانت مخابره کرد که گروه موسیقی "یک قطعه موسیقی عاشقانه برای شما و عروس اجرا می‌کند".

طبق گزارشات، استوری و چوت زندگی شادی را سپری کردند و پنج فرزند داشتند. استوری در سال 1886 در رونق املاک و مستغلات در کالیفرنیا ثروت کسب کرد. Western Electrician گزارش داده که تا آخر عمر، استوری اغلب برای ارسال تلگراف، ملاقات با اپراتور و شنیدن جمله‌های "استوری! بگذار ببینم، آیا تو از طریق تلگراف ازدواج نکردی؟ خوب، خوب، من در عروسی شما مهمان بودم. من کل مراسم را در دفتر تلگراف در آریزونا شنیدم"، می‌رفت.

عروسی‌های آنلاین این روزها در اپلیکیشن‌هایی مانند Zoom، بسیار پیچیده‌تر از عروسی آنلاین استوری و چوت در 144 سال پیش هستند. اگر امروز عروسی این زوج برگزار می‌شد، آنها می‌توانستند صدای گروهی که قطعه موسیقی عاشقانه برای آنها می‌نواخت را بشنوند و گرچه Zoom ممکن است گاهی اندکی کند باشد، اما مطمئناً می‌تواند بیش از 40 کلمه را در دقیقه منتقل کند.

اما مفهوم اساسی همان چیزی است که تقریباً یک قرن و نیم پیش بود. عشق حتی در عجیب‌ترین شرایط نیز تاب می‌آورد و منتظر نمی‌ماند. با کمی هوشمندی البته و دوز زیادی از جدیدترین فناوری‌ها، زوج‌ها بدون توجه به شرایط دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، به هم می‌رسند.

 

# ویروس کرونا # عروسی آنلاین # تلگراف