امضای مغزی متفاوت افرادِ تنها به پر کردن خلا اجتماعی کمک می‌کند

یک مطالعه جدید نشان داده است که مغز افرادی که احساس تنهایی می‌کنند، امضای عصبی خاص خود را دارد، یافته‌هایی که ممکن است به ما کمک کند درک بهتری از مشکل روانیِ در حال رشد در دوران COVID-19 داشته باشیم.

محققان از طریق تجزیه و تحلیل 38701 داوطلب میانسال و مسن که در پروژه پایگاه داده سلامت بانک زیستی انگلیس شرکت کردند، داده‌های اسکن MRI را با ارزیابی‌هاى شخصی افراد از احساس تنهایی ترکیب کردند و تفاوت‌های زیادی را در مغز کسانی که اغلب احساس تنهایی می‌کنند نسبت به کسانی که این حس را ندارند، شناسایی کردند.

این اختلافات حول شبکه پیش‌فرض در مغز - گروهی از مناطق مرتبط با تمرینات ذهنی مانند یادآوری، برنامه‌ریزی برای آینده، فکر کردن در مورد دیگران و تصور سناریوها - است.

ناتان اسپرنگ متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه مک گیل کانادا می‌گوید: "افرادِ تنها در غیاب تجربه‌های مطلوب اجتماعی ممکن است به سمت افکار درونی مانند یادآوری یا تصور تجارب اجتماعی کشیده شوند. ما می‌دانیم که این توانایی‌های شناختی توسط مناطق شبکه پیش‌فرض مغز ایجاد شده‌اند، بنابراین این تمرکزِ بیشتر بر درون‌اندیشی و تجارب اجتماعی تصورشده احتمالی، به طور طبیعی عملکردهای مبتنی بر حافظه‌ی شبکه پیش‌فرض را درگیر می‌کند."

منظور محققان از "ویژگی تنهایی"، تأثیرات منفی ماندگاری است که شخص در هنگام انزوای اجتماعی تجربه می‌کند و نه صرفاً گذر زمان در تنهایی و یا تعداد ارتباط‌های اجتماعی. ممکن است افراد دوستان زیادی داشته باشند ولی هنوز هم احساس تنهایی کنند و برعکس.

در مغز افرادی که اغلب احساس تنهایی می‌کردند، شبکه پیش‌فرض با شدت بیشتری به هم متصل شده بود و ماده‌ی خاکستری بیشتری مشاهده می‌شد که نشان دهنده‌ی فعالیت یا ظرفیت بیشتر در این مناطق عصبی خاص است.

تنهایی همچنین با کامل‌تر بودن مثلث مغزی (فورنیکس)، دسته‌ای از رشته‌های عصبی که شبکه پیش‌فرض را به هیپوکامپ متصل می‌کند (که برای تشکیل خاطرات بسیار مهم است) مرتبط بود. به گفته‌ی محققان به نظر می‌رسد فعالیت مغز خلا اجتماعی را جبران می‌کند.

محققان در مقاله منتشر شده خود می‌نویسند: "در چارچوب تحقیقات قبلی، ما حدس می‌زنیم که در غیاب تجارب مطلوب اجتماعی، افرادِ تنها ممکن است به سمت افکار درونی ایجاد شده توسط شبکه پیش‌فرض مغز، کشیده شوند."

حتی قبل از همه‌گیری جهانی، تنهایی با مشکلات سلامتی از جمله افزایش فشار خون، خطر بالاتر ابتلا به آلزایمر و مرگ زودرس مرتبط بود. انسان‌ها برای منزوی شدن ساخته نشده‌اند.

بنابراین برای دانشمندان و متخصصان پزشکی مهم است که درک کنند تنهایی چگونه ایجاد می‌شود و چگونه بر مغز تأثیر می‌گذارد؟ زمینه‌های تحقیقاتی که ما هنوز مطالب زیادی برای یادگیری در مورد آنها داریم.

با توجه به این نمونه بزرگ داوطلب‌ها، تغییرات مغزی ناشی از تنهایی بیشتر مربوط به چیزی است که شما ممکن است آن را صدای درونی بنامید و نه نحوه‌ای که مغز اطلاعات خارجی را پردازش می‌کند، که پایه‌ی خوبی برای مطالعات آینده است.

مهندس زیست پزشکی دانیلو بزدوک، از دانشگاه مک گیل می‌گوید: "ما تازه شروع به درک تأثیر تنهایی در مغز کرده‌ایم. گسترش دانش ما در این زمینه به ما کمک می‌کند تا ضرورت کاهش تنهایی را در جامعه امروز بهتر درک کنیم."

این تحقیق در Nature Communications منتشر شده است.

# ویروس کرونا # همه‌گیری # شبکه پیش‌فرض مغز # امضای مغزی